Οι προκλήσεις της διαχείρισης της περιγεννητικής κατάθλιψης διάθεσης

Οι περιορισμοί των βασικών θεραπειών ενθαρρύνουν την έρευνα για συμπληρωματικές και εναλλακτικές (CAM) προσεγγίσεις

Αυτό είναι το πρώτο σε μια σειρά δημοσιεύσεων για το perinatal μελαγχολικός διάθεση - ένα σοβαρό ζήτημα δημόσιας υγείας που δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς από τις διαθέσιμες βασικές θεραπείες. Ενώ αντικαταθλιπτικά χρησιμοποιούνται ευρέως για τη θεραπεία της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνη, υπάρχει σημαντική διαμάχη για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους. Οι ευρέως διαδεδομένες ανησυχίες σχετικά με δυνητικά σοβαρούς κινδύνους που σχετίζονται με τη χρήση αντικαταθλιπτικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οδήγησαν σε πρόσφατη αύξηση της έρευνας σε μια ποικιλία τρόπων CAM. Σε αυτήν την ανάρτηση εξετάζω τις συνέπειες της ανεπαρκούς θεραπείας της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τους κινδύνους και τα οφέλη από τη λήψη αντικαταθλιπτικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, στη μητέρα, το έμβρυο και το νεογέννητος. Σε μελλοντικές αναρτήσεις θα παράσχω συνοπτικές κριτικές για τα στοιχεία για

ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, φυλλικό οξύ και άλλα φυσικά συμπληρώματα, έκθεση σε έντονο φως, βελονισμός, άσκηση και γιόγκα για περιγεννητική καταθλιπτική διάθεση.

Ασυνεπή ευρήματα μελετών για αντικαταθλιπτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Όσο το ένα τέταρτο των εγκύων εμφανίζει καταθλιπτική διάθεση, αλλά λίγες λαμβάνουν αποτελεσματική θεραπεία (Cox et al 2016). Κακή προγεννητική φροντίδα και κατάχρηση ουσιών αυξάνουν τον κίνδυνο κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η ανεπαρκής αντιμετώπιση της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για τη μητέρα, το αγέννητο έμβρυο και το νεογέννητο. Αυτά περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο μητέρας αυτοκτονία, αυξημένος κίνδυνος πρόωρου τοκετού, καθυστερήσεις στην κανονική κινητική ανάπτυξη (Hanley και Overlander 2012) και αυξημένος κίνδυνος ADHD, ανησυχία και διαταραχές της διάθεσης στους απογόνους (Graignic-Philippe et al 2012; Waters et al 2014; Pearson et al 2013; Grote et al 2010; Lindahl et al 2005; Szegda et al 2014). Παρόλο που πολλές καταθλιπτικές γυναίκες λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πολλές επιλέγουν να διακόψουν τη συμβατική θεραπεία λόγω ανησυχιών για ανεπιθύμητες ενέργειες για τον εαυτό τους ή για το αναπτυσσόμενο έμβρυο (Mitchell et al 2011).

Ερευνητικά ευρήματα σχετικά με τα σχετικά οφέλη και τους κινδύνους της αντικαταθλιπτικής χρήσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για το μητέρα, το έμβρυο και, στη συνέχεια, για το νεογέννητο και αναπτυσσόμενο παιδί, είναι σε μεγάλο βαθμό ασαφή (McDonagh, Matthews, Phillipi, et. al 2014). Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι τόσο η καταθλιπτική διάθεση στη μητέρα όσο και η έκθεση του εμβρύου σε αντικαταθλιπτικά αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης αποτυχία (Kjaersgaard et al 2013; Anderson et al 2014). Μια ξεχωριστή μελέτη δεν βρήκε στοιχεία για αυξημένο κίνδυνο αποβολής (Jimenez-Solem et al 2013). Τα ευρήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ της λήψης αντικαταθλιπτικού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του αυξημένου κινδύνου πρόωρου τοκετού είναι επίσης ασυνεπή (Byatt 2013). Μια μετα-ανάλυση επτά μελετών διαπίστωσε ότι η έκθεση του εμβρύου σε SSRI το τρίτο τρίμηνο (αλλά όχι στην αρχή της εγκυμοσύνης) αυξημένος κίνδυνος ιατρικών και συμπεριφορικών προβλημάτων στο νεογέννητο όπως αναπνευστικά προβλήματα, επιληπτικές κρίσεις, νευρολογικές διαταραχές και προβλήματα νοσηλευτική (Grigoriadis et al 2014).

Ευρήματα μακροχρόνιων αρνητικών συνεπειών της αντικαταθλιπτικής χρήσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε βρέφη και ανάπτυξη παιδιών είναι επίσης ασυνεπείς (El Marroun et al 2014; Nulman et al 2012). Ορισμένες μελέτες αναφέρουν θετικές συνέπειες όπως αύξηση του βρέφους προσοχή και επιταχυνόμενη απόκτηση γλωσσών (Hunter et al 2012; Weikum et al 2012), ενώ άλλοι αναφέρουν αρνητικές συνέπειες όπως σχετικά χαμηλότερη ακαθάριστη κινητική δραστηριότητα και βραδύτητα στην επίτευξη προσαρμοστικών κοινωνικών συμπεριφορών (Hanley, Brain και Oberlander 2013). Υπάρχουν ανησυχίες για αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης αυτισμός στους απογόνους των γυναικών που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ωστόσο, τα ευρήματα είναι ασυνεπή (Harrington et al 2014; El Marroun et al 2014).

Είναι δύσκολο να διακρίνουμε τις βλαβερές επιπτώσεις της μητρικής καταθλιπτικής διάθεσης από τις επιδράσεις των αντικαταθλιπτικών

Δεδομένου ότι τόσο η καταθλιπτική διάθεση όσο και η αντικαταθλιπτική χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ιατρικών προβλημάτων στο έμβρυο και προβλήματα συμπεριφοράς στο νεογέννητο, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί σε ποιο βαθμό οι επιπλοκές κατά τη γέννηση και οι αναπτυξιακές καθυστερήσεις προκαλούνται από ορμονικές ή συμπεριφορικές συνέπειες της καταθλιπτικής διάθεσης έναντι αρνητικών επιπτώσεων αντικαταθλιπτικά (Yonkers 2014).

Συμπέρασμα

Η καταθλιπτική διάθεση που δεν έχει υποστεί αγωγή ή υπό θεραπεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο. Ταυτόχρονα, τα διαθέσιμα αντικαταθλιπτικά έχουν δυνητικά τοξικές επιδράσεις στο έμβρυο και μπορεί να είναι επιβλαβή για την ανάπτυξη της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Σε αυτό το διφορούμενο πλαίσιο, αναδυόμενα ερευνητικά ευρήματα υποστηρίζουν ότι επιλέγουν συμπληρωματικές και εναλλακτικές (CAM) Οι προσεγγίσεις μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση της περιγεννητικής καταθλιπτικής διάθεσης αποφεύγοντας τις επιβλαβείς συνέπειες για τη μητέρα, το έμβρυο και το νεογέννητος. Οι μελλοντικές δημοσιεύσεις σε αυτήν τη σειρά θα εξετάσουν τα στοιχεία για πολλά υποσχόμενα CAM και θα σχολιάσουν λογικές ολοκληρωμένες προσεγγίσεις στην περιγεννητική καταθλιπτική διάθεση που ενσωματώνει αντικαταθλιπτικά, επιλέξτε φυσικά συμπληρώματα και άλλη μη φαρμακολογική θεραπεία επιλογές.