Πώς είναι στην πραγματικότητα η ψυχεδελική θεραπεία;

Το διαιθυλαμίδιο λυσεργικού οξέος (LSD) και η ψιλοκυβίνη χρησιμοποιούνται πλέον σε περιορισμένη βάση στη θεραπεία της ανησυχία και μείζονες καταθλιπτικές διαταραχές. Πριν από τη χορήγηση, οι ασθενείς, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν αναφέρουν προηγούμενη εμπειρία με αυτά τα ψυχεδελικά, είναι προσεκτικοί και θέλουν να ξέρουν τι να περιμένουν.

Το LSD και η ψιλοκυβίνη έχουν ξεχωριστούς και αλληλοεπικαλυπτόμενους μηχανισμούς δράσης που εξαρτώνται από τη δόση που χορηγείται. Το LSD και η ψιλοκυβίνη, μέσω του ενεργού μεταβολίτη της ψιλοκίνη, πιστεύεται ότι δρουν κυρίως σε τουλάχιστον έξι διαφορετικούς υποδοχείς σεροτονίνης. Η συγγένεια και των δύο ενώσεων για τα περισσότερα ντοπαμίνη, οι υποδοχείς της νορεπινεφρίνης και της ισταμίνης είναι απλώς πολύ χαμηλοί για να επηρεάσουν τις λειτουργίες αυτών των υποδοχέων σε επίπεδα που συνήθως επιτυγχάνονται στον εγκέφαλο.

Μια πρόσφατη μελέτη, από τους Friederike, et al., διεξήχθη για να προσδιοριστεί πώς «αισθάνονται» οι θεραπευτικές δόσεις αυτών των δύο ψυχεδελικών φαρμάκων σε υγιείς εθελοντές.

Οι δόσεις LSD (100 και 200 ​​μg) και ψιλοκυβίνης (15 και 30 mg) που χρησιμοποιήθηκαν κάλυπταν το φάσμα των θεραπευτικά αποτελεσματικών δόσεων. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που χρησιμοποιεί ένα διπλό τυφλό, τυχαιοποιημένο, εικονικό φάρμακο-ελεγχόμενη, διασταυρούμενη σχεδίαση και η πρώτη που περιγράφει οξείες επιδράσεις σταθερών δόσεων ψιλοκυβίνης σε υγιείς, δηλαδή μημελαγχολικός, μαθήματα. Οι ημέρες δοκιμής φαρμάκου χωρίστηκαν με τουλάχιστον 10 ημέρες για να επιτραπεί η έκπλυση των μεταβολιτών και ο χρόνος ανάκτησης. Το κύριο μέτρο έκβασης ήταν μια κλίμακα αυτοαξιολόγησης για υποκειμενικά αποτελέσματα. Επιπλέον, οι συγγραφείς παρακολούθησαν τις αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση, τη διάρκεια των επιδράσεων, τα επίπεδα πλάσματος του ορμόνες προλακτίνη, κορτιζόλη και ωκυτοκίνηκαι τον ρυθμό με τον οποίο μεταβολίστηκαν τα φάρμακα. Και τα δύο φάρμακα είναι γνωστό ότι μεταβάλλουν τα επίπεδα αυτών των ορμονών.

Οι δόσεις των 100 και 200 ​​μg LSD και 30 mg ψιλοκυβίνης προκάλεσαν παρόμοια υποκειμενικά αποτελέσματα. Η χαμηλή δόση δόσης ψιλοκυβίνης παρήγαγε αισθητά ασθενέστερα υποκειμενικά αποτελέσματα. Η δόση των 200 μg LSD προκάλεσε υψηλότερες βαθμολογίες διάλυσης του εγώ. Η διάλυση του εγώ είναι μια παραμόρφωση της υποκειμενικής εμπειρίας του «εαυτού» ή του «εγώ» κάποιου, που είναι κεντρικό στην ψυχεδελική εμπειρία. Τα άτομα εμφάνισαν επίσης βλάβες στον έλεγχο της συμπεριφοράς και γνωστική λειτουργία, καθώς και το άγχος. Η δόση των 200 μg LSD αύξησε σημαντικά τις βαθμολογίες ανέκφραστου σε σύγκριση με 30 mg ψιλοκυβίνης.

Η διάρκεια των επιπτώσεων ήταν πολύ μεγαλύτερη για το LSD από ότι για την ψιλοκυβίνη. Τόσο το LSD όσο και η ψιλοκυβίνη αύξησαν τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση και προκάλεσαν παρόμοιες αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών-στόχων. Η ψιλοκυβίνη αύξησε τη θερμοκρασία του σώματος περισσότερο από το LSD.

Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι και οι δύο δόσεις LSD και η υψηλή δόση ψιλοκυβίνης παρήχθησαν ποιοτικά και ποσοτικά πολύ παρόμοια υποκειμενικά αποτελέσματα, υποδεικνύοντας ότι οι αλλαγές του μυαλού που προκαλούνται από το LSD και την ψιλοκυβίνη δεν διαφέρουν πέρα ​​από το αποτέλεσμα διάρκεια. Οποιεσδήποτε διαφορές μεταξύ LSD και ψιλοκυβίνης είναι δοσοεξαρτώμενες και όχι εξαρτώμενες από την ουσία. Συνολικά, ωστόσο, αυτές οι αυτόνομες επιδράσεις ήταν μέτριες και παροδικές και επομένως δεν αποτελούν ανησυχία για την ασφάλεια.

LinkedIn/Facebook εικόνα: Cannabis_Pic/Shutterstock