Πώς η αγκαλιά της πολυπλοκότητας θα μπορούσε να ενισχύσει τη διαρκή ειρήνη

Βρισκόμαστε σε ένα εξελικτικό σταυροδρόμι στο οποίο η δική μας εφευρετικότητα και παραγωγικότητα κρατούν και τη μεγαλύτερη υπόσχεση και ανείπωτο κίνδυνο. Η κατάσταση απαιτεί να εκπαιδευτούμε στην πολυπλοκότητα, επειδή το να είμαστε δυσανεκτικοί στην πολυπλοκότητα σημαίνει ότι δεν μπορούμε καν να αρχίσουμε να κατανοούμε τον κόσμο έχουμε δημιουργήσαμε για τον εαυτό μας¹. Έχουμε ίσως «εθιστεί» στην υπεραπλούστευση, που οδηγεί σε παρεξήγηση και διχόνοια.

Η υπόθεση είναι ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής. Από τη μια πλευρά, η μοίρα της ανθρωπότητας βελτιώνεται με την πάροδο των αιώνων, καθώς οι νόμοι και η ανθρωπιστική συναίνεση ανταποκρίνονται στις δυνατότητες της τεχνολογικής ανάπτυξης να παρέχει πόρους για όλους.

Ωστόσο, καθώς η ανθρωπότητα έχει αναπτυχθεί, οι ίδιοι παράγοντες που μας έχουν κάνει πιο δυνατούς έχουν κλιμακώσει τον κίνδυνο: τεχνολογικές εξελίξεις, αύξηση πληθυσμού, πλούσια πολιτιστική ανταλλαγή, Η ψυχολογία των συγκρούσεων και οι σχετικοί παράγοντες σημαίνουν ότι ένα λάθος βήμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική, δυνητικά μη ανακτήσιμη καταστροφή του είδους μας - πιθανώς ακόμη και του πλανήτη στον οποίο βρισκόμαστε εξαρτώμαι. Η ψυχολογία και η συναισθηματική μας ωριμότητα δεν έχουν αναπτυχθεί σύμφωνα με την τεχνολογία και τον πολιτισμό μας. Μπορούμε, καταρχήν, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Τι είναι η πολυπλοκότητα;

Η θεωρία της πολυπλοκότητας - η μη γραμμική επιστήμη - είναι ένας κλάδος των μαθηματικών που περιλαμβάνει τη θεωρία του χάους, τη θεωρία δικτύων, τη θεωρία περίπλοκων προσαρμοστικών συστημάτων, εξελικτικά μοντέλα, μαθηματικά φράκταλ και σχετικά μοντέλα (π.χ. θεωρία πληροφοριών, θερμοδυναμική) που όχι μόνο οδηγούν στην κατανόηση αλλά αυξάνουν επίσης τη δύναμή μας να επηρεάζουμε και να σχεδιάζουμε περίπλοκα διαδικασίες².

Η έννοια των «σύνθετων προσαρμοστικών συστημάτων» (CAS) είναι θεμελιώδης. Τα συστήματα στα οποία ζούμε, ενώ μερικές φορές σχεδιάζονται γραμμικά, συχνά έχουν χαοτικά, ακόμη και τυχαία στοιχεία και αυτοοργανώνονται, αναπτύσσονται με αυτοποίηση (αυτοδημιουργία). Φυσικά συστήματα, οικολογίες, ομάδες ζώων και παρόμοια, και ανθρώπινα συστήματα από μικρές ομάδες έως οικονομικά και τα εμπορικά συστήματα, τα δίκτυα πληροφοριών και τα συστήματα μεταφορών και ενέργειας, καθώς και τα εθνικά κράτη ο παγκόσμια σκηνή, έχουν αναδυόμενα, πολύπλοκα χαρακτηριστικά.

Τρία χαρακτηριστικά καθορίζουν ένα CAS:

1. Οποιοδήποτε δεδομένο σύστημα αποτελείται από έναν μεγάλο αριθμό μικρότερων τμημάτων, καθένα από τα οποία λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με το πώς θα συμπεριφερθεί. Συλλογικά, αυτές οι αποφάσεις αλλάζουν ή εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου, δημιουργώντας πληροφορίες, νοημοσύνη, και πολυπλοκότητα μέχρι την επίτευξη ισορροπίας.
2. Καθένα από τα μικρότερα μέρη, ή «πράκτορες», αλληλεπιδρά με τα άλλα σύμφωνα με συχνά μόνο μερικούς απλούς κανόνες.
3. Από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ πολλών απλών πρακτόρων προκύπτουν ιδιότητες ή χαρακτηριστικά που δεν θα μπορούσαν εύκολα να προβλεφθούν από την εξέταση των λίγων απλών κανόνων τους. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «ανάδυση» (π.χ. ένα κοπάδι ψαριών αναδύεται από μεμονωμένα ψάρια ακολουθώντας μερικά βασικά κανόνες, όπως, μείνετε κοντά στον γείτονά σας, αλλά όχι πολύ κοντά), και τηρείται σε όλο τον φυσικό κόσμο και τον άνθρωπο συστήματα.

Η δυσανεξία στην πολυπλοκότητα και η «παραδοχή της πολυπλοκότητας»

Για τον τραγικό και διχαστικό πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς, ο πρώην Πρόεδρος Ομπάμα παρατήρησε:

«Αν υπάρχει πιθανότητα να είμαστε σε θέση να ενεργήσουμε εποικοδομητικά για να κάνουμε κάτι, θα απαιτηθεί η παραδοχή της πολυπλοκότητας και η διατήρηση αυτού που στην επιφάνεια μπορεί να φαίνεται αντιφατικές ιδέες…».

Στη συνέχεια περιέγραψε πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες για τη σύγκρουση με απλό τρόπο: Αυτό είναι αλήθεια και αυτό είναι αλήθεια, και αυτό είναι επίσης αλήθεια... αντί να έχει μόνο μια άποψη. Η διατήρηση πολλών απόψεων είναι το κλειδί για την επίλυση των συγκρούσεων, δημιουργώντας ένα κοινό έδαφος. Αλλά είναι ιδιαίτερα δύσκολο όταν υπάρχουν θέσεις πολωμένος και οι άνθρωποι έχουν δυσανεξία στην πολυπλοκότητα. Θα εξετάσουμε βαθύτερα ποιοι παράγοντες παίζουν για να ωθήσουν τον κόσμο δυνητικά προς μια κρίση της κατανόησης, που απαιτεί να χαλαρώσουμε περαιτέρω την καταστροφικότητα και να επεξεργαστούμε αυτό που χρειάζεται προσαρμόζω. Η ύπαρξη ενός πλαισίου που βασίζεται στην πολυπλοκότητα είναι ένας φακός μέσω του οποίου μπορούμε να διαμορφώσουμε τα συμφραζόμενα του συστήματος στο οποίο βρισκόμαστε.

Πλαισιώνοντας ένα σύνθετο παγκόσμιο σύστημα

Υπάρχουν αρκετοί βασικοί παράγοντες υψηλού επιπέδου που επιταχύνονται από το συλλογικό τόξο του COVID 19 πανδημία, η οποία μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τις παγκόσμιες υποχρεώσεις σε μια κλίμακα πολύ μεγάλη για να κατανοήσουμε εύκολα.

1. Βιομηχανική Ανάπτυξη και Τεχνολογία. Σε γενικές γραμμές, η τεχνολογία μας έχει εκτοξεύσει προς τα εμπρός με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, πολύ πιο γρήγορα από ό, τι είχε κάνει η φυσική επιλογή πριν από αυτό το διάστημα. Η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν κάνει πολύ καλά και θα κάνουν περισσότερα, αλλά έχουν δημιουργήσει επίσης τρομερές καταστροφικές δυνατότητες και γενικά αύξησαν τα διακυβεύματα.
2. Ανάπτυξη του πληθυσμού. Με τον πληθυσμό της γης. ξεπερνώντας τα 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό ακόμη και για το άτομο αναλογιζόμενος τον ρόλο τους στην «ανθρώπινη οικογένεια» ή ακόμα και προσπαθώντας να βρεις το κεφάλι του ατόμου που σημαίνει. Έχει πολύ κόσμο, προκαλεί φόβους για την ασφάλεια και την κοινή χρήση πόρων και ίσως πυροδοτεί εξελικτικές αντιδράσεις για τη σφαγή του κοπαδιού. Ο υψηλότερος πληθυσμός αυξάνει επίσης τις πιθανότητες του ανθρώπου μετατόπιση, η ίδια μια κρίση.
3. Πολιτιστική Μίξη. Διαφορετικοί πολιτισμοί, ομάδες και θρησκείες τοποθετούνται όλο και περισσότερο ο ένας απέναντι στον άλλο τον τελευταίο αιώνα, καθώς βελτιώνονται τα ταξίδια και οι επικοινωνίες, οδηγώντας τόσο σε εμπλουτισμό όσο και σε συγκρούσεις. Αυτό περιλαμβάνει συγκρούσεις και μερικές φορές αμοιβαία αποκλειόμενες επιρροές, όπως αυτές που περιβάλλουν τη θρησκεία και άλλες πολιτιστικές πρακτικές, και έχει επιταχυνθεί από μεσα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ και της πληροφορικής.
4. Έκρηξη μέσων κοινωνικής δικτύωσης και πληροφοριών. Αυτή η συγκεκριμένη τεχνολογία αναδύεται από τη φυσική μας κλίση προς την επικοινωνία –εφεύραμε τη γλώσσα, τελικά– μαζί με την πρόοδο στους υπολογιστές και την τεχνολογία της πληροφορίας. Το IT (τεχνολογία πληροφοριών) έχει συνδυάσει αυτά τα 8+ δισεκατομμύρια από εμάς με έναν τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί. Είναι απλώς συντριπτικό για το ανθρώπινο εύρος ζώνης. Ο συντονισμός του τεράστιου όγκου δεδομένων που υπάρχει στην πραγματικότητα απαιτείται για τη συνήθη λειτουργία.
5. Μηχανική Μάθηση και Τεχνητή νοημοσύνη (ΟΛΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ). Με όλη την τεχνολογία πληροφοριών έρχονται τα μεγάλα δεδομένα. Η υπολογιστική ισχύς οδήγησε επίσης σε όλο και πιο εξελιγμένη μηχανική μάθηση και στην πρόσφατα συνειδητοποιημένη έννοια της τεχνητής νοημοσύνης. Η μηχανική μάθηση μας επιτρέπει να κατανοήσουμε συστημικούς παράγοντες, χρησιμοποιώντας πολύπλοκες μεθόδους για να καταλάβουμε ποιοι μοχλοί οδηγούν πραγματικά την αλλαγή. Η νοημοσύνη των μηχανών έχει ήδη διαμορφώσει τον κόσμο μας περισσότερο από όσο συνειδητοποιούν οι περισσότεροι, για παράδειγμα, διαμορφώνοντας τις συνήθειες περιήγησης και αγορών μας στο Διαδίκτυο, τις στάσεις και τις ταυτότητές μας.
6. Πολυεπίπεδη Υπαρξιακή Απειλή. Η τεχνολογία έχει οδηγήσει κλιματική αλλαγή, μαζί με την αύξηση του πληθυσμού και τη μεγαλύτερη κατανάλωση. Πέρα από την κλιματική αλλαγή, έχουμε τρομερά όπλα, από συμβατικά έως βιολογικά και χημικά έως πυρηνικά, φόβους για την τεχνητή νοημοσύνη και μια σειρά από πιθανότητες σε επίπεδο εξαφάνισης. Οι δευτερεύουσες συνέπειες από τον πόλεμο, την κλιματική αλλαγή και τα παρόμοια οδηγούν επίσης σε μαζική μετακίνηση ανθρώπων, ασθένειες και αποτυχία. ανταποκρίνονται σε βασικές ανάγκες όπως η υγειονομική περίθαλψη, δημιουργώντας τεράστια υλικοτεχνικά προβλήματα και εκτεταμένη άθλια ταλαιπωρία.

Πλανήτης ΔΕΠΥ

Το να εστιάσουμε στα μέρη που ήδη πιστεύουμε και να λείπουμε από το σύνολο μας θέτει σε κίνδυνο. Οι απλές προοπτικές δεν λειτουργούν για πολύπλοκα προβλήματα. Παραλείπουμε (αντί να παραδεχόμαστε) μεγάλο όγκο πληροφοριών, επειδή δεν έχουμε μάθει να τις κατανοούμε. Στο δικό μας ΔΕΠΥ κόσμο, όπου οι βασικές μας ικανότητες είναι συνήθως υπερφορτωμένες, πολλοί άνθρωποι έχουν μετατοπιστεί σε λειτουργία χρόνιας επιβίωσης/διατήρησης, όπου η λήψη συντομεύσεων μπορεί να μας οδηγήσει στη διάρκεια της ημέρας. Κινδυνεύουμε να παρερμηνεύουμε τα πράγματα συνέχεια και είμαστε πεπεισμένοι ότι η άποψή μας είναι σωστή. Αυτό οδηγεί ψευδείς ειδήσεις, παραπληροφόρηση και παραπληροφόρησηπολιτική χειραγώγηση, φωτισμός αερίου, ακυρώσει τον πολιτισμό, και μια σειρά από άλλες σύγχρονες μάστιγες.

Πού μας αφήνει αυτό; Με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Η τεράστια πολυπλοκότητα που αντιμετωπίζουμε σήμερα μας προκαλεί να μάθουμε νέους τρόπους να σχετιζόμαστε ο ένας με τον άλλον αποφάσεις μαζί για το μέλλον και τη διαχείριση των συχνά απορρυθμισμένων συναισθημάτων που παρεμποδίζουν το ξεκάθαρο σκέψη. Είναι απολύτως δυνατό να σκεφτείς καθαρά αν και τα πιο τραχιά νερά και μάθουν να χρησιμοποιούν την αβεβαιότητα και την ασάφεια για να εδραιώσουν σταθερές, νικηφόρες, μακροπρόθεσμες στρατηγικές συνεργασίας.