Τι είναι η καλή φιλοσοφία;

Αυτό είναι το Μέρος 3 μιας σειράς τριών μερών. Βλέπω Μέρος 1 εδώκαι Μέρος 2 εδώ.

Daniel C. Ο Ντένετ είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Tufts και ένας από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους και γνωστικούς επιστήμονες της γενιάς του.

Στο podcast μου (δείτε αναφορές για το πλήρες βίντεο), πρόσφατα μίλησα στον Ντένετ για τα πρόσφατα απομνημονεύματά του, Σκεφτόμουν, τις απόψεις του για τη συνείδηση, ελεύθερη βούληση, η θρησκεία, η σημασία της εξέλιξης και φιλοσοφία εαυτό. Πριν λίγες μέρες δημοσίευσα το πρώτα και δεύτερο μέρος αυτής της συνέντευξης. Παρακάτω θα βρείτε μια επεξεργασμένη απομαγνητοφώνηση του τρίτου μέρους.

Walter Veit: Πώς έχει αλλάξει η φιλοσοφία από τις μέρες σας στην Οξφόρδη; Εκείνη την εποχή, η φιλοσοφία της συνηθισμένης γλώσσας ήταν πραγματικά το μη συν υπερ. Αλλά τώρα ένα είδος επιστημονικού στυλ φιλοσοφίας που μοιάζει με την προσέγγισή σας έχει γίνει πολύ πιο δημοφιλές. Και πάλι, για να προσπαθήσουν πολλοί νέοι φιλόσοφοι να ασχοληθούν με αυτό το έργο, μπορεί επίσης να δυσκολευτούν να δημοσιεύσουν το έργο. το έργο που πραγματικά προσπαθεί να ενσωματώσει γνώσεις από διαφορετικούς κλάδους και να τις μεταφέρει στα κύρια περιοδικά.

Ντάνιελ Ντένετ: Λοιπόν, έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο. Νομίζω ότι ένα από τα πράγματα για τα οποία είμαι πραγματικά περήφανος είναι ότι σήμερα υπάρχουν κυριολεκτικά δεκάδες πολύ καλοί νέοι φιλόσοφοι, νεότεροι από εμένα, που ξέρουν πολλά περισσότερα νευροεπιστήμη, πολύ πιο γνωστική επιστήμη, πολύ περισσότερη επιστήμη των υπολογιστών και πολύ πιο εξελικτική βιολογία, από εμένα.

Έχουν πάει πραγματικά στα εργαστήρια, έχουν κάνει πειράματα και αυτή είναι η επόμενη γενιά που συνεχίζει μερικές από τις τάσεις που εγώ βοήθησε να ξεκινήσει, και είμαι πολύ χαρούμενος που το βλέπω και δημοσιεύονται, αλλά εξακολουθεί να είναι μια δύσκολη μάχη και φυσικά για πολλούς ανθρώπους στη φιλοσοφία, στην παραδοσιακή αναλυτική φιλοσοφία ή στην ηπειρωτική φιλοσοφία, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που το βλέπουν υποτιμητικά ή φοβούνται το.

Νομίζω ότι είναι μια από τις πιο απογοητευτικές στιγμές μου καριέρα ήταν όταν έδωσα μια ομιλία σε ένα μεταπτυχιακό συνέδριο φιλοσοφίας που οργανώθηκε από μεταπτυχιακούς φοιτητές στη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Brown πριν από μερικά χρόνια. Εκεί ανακάλυψα το «chmess». Αλλά πίνοντας ποτά, γίνονταν ωραίοι και χαλαροί και πολλά βασικά Οι ομιλητές είπαν ότι πήγαν στη φιλοσοφία επειδή δεν έπρεπε να ξέρεις τίποτα και αυτό ήταν τρομακτικό μου.

Αλλά το θυμάμαι και από την Οξφόρδη, όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής και υπήρχαν πολλά πολύ έξυπνα παιδιά. Ήταν σχεδόν όλοι παλληκάρια. Ήταν έξυπνοι σαν διάβολος, πολύ γρήγοροι, πολύ καλοί με αντιπαραδείγματα, και δεν ήξεραν τίποτα. Και δεν πίστευαν ότι έπρεπε.

Θα μπορούσαν απλώς να ζουν με το μυαλό τους και να γνωρίζουν τον Βιτγκενστάιν τους, τον Όστιν τους, τον Ράιλ τους και τον Ράσελ τους. Και αυτό ήταν περίπου. Και σκέφτηκα, αυτές είναι χαμένες ζωές. Οι άνθρωποι γίνονται πολύ καλοί σε κάτι που δεν χρειάζεται πραγματικά να γίνει.

WV: Έχετε ένα πολύ ωραίο απόσπασμα για να περιγράψετε τον τρόπο που κάνετε τη φιλοσοφία σας:

«Είμαι ένας αρουραίος αγέλης, μια κίσσα – σε κομμάτια από αυτά που μου φαίνονται ως τα πιο συναρπαστικά ή που προκαλούν σκέψη και αφήνω την υπόλοιπη ερμηνεία στους μελετητές. Νομίζω ότι έχω μάθει πολλά από τον Husserl, αλλά ορισμένοι διακεκριμένοι μελετητές του Husserl πιστεύουν ότι το διάβασμά μου είναι ανεπανόρθωτα κακώς ενημερωμένο. δεν με νοιάζει. Γύρισα στον Husserl για να καταλάβω πώς λειτουργεί το μυαλό και πήρα κάποια πολύτιμη βοήθεια από αυτό το διάβασμα. αν ο ίδιος ο Χούσερλ θα ήταν έκπληκτος με την ερμηνεία μου, κρίμα για τον Χούσερλ. Είμαι στην ευχάριστη θέση να του δώσω τα εύσημα, αλλά αν οι Husserlians θέλουν να απορρίψουν το δώρο μου, είναι ευπρόσδεκτοι να το κάνουν». (Ντάνιελ Ντένετ, Σκεφτόμουν, 2023, 81% έκδοση Kindle).

DD: Ναι, αυτό εκφράζει τη στάση μου απέναντι στην ιστορία της φιλοσοφίας. Τρέφω σεβασμό για εκείνους τους φιλοσόφους που για καλό λόγο αποφασίζουν να γίνουν ειδικοί στον Καντ ή στον Χούσερλ ή στον Φρέγκε ή στον Πλάτωνα ή στον Αριστοτέλη. Αυτό είναι πολύτιμο έργο και βοηθά να αναιρεθεί ένα από τα παράδοξα της διδασκαλίας της φιλοσοφίας.

Και αυτό είναι, από κάπου πρέπει να ξεκινήσετε. Ξεκινάς λοιπόν με τους μεγάλους, αλλά όταν ξεκινάς με τους σπουδαίους, οι μικροί σου μαθητές δεν γνωρίζουν αρκετά να εκτιμήσουν πόσο σπουδαίοι είναι οι σπουδαίοι, και αποδυναμώνονται σε υπεραπλουστευμένες καρικατούρες εκδόσεις. Οι μαθητές νομίζουν ότι τους γνωρίζουν και μετά δεν επιστρέφουν ποτέ. Ξανά και ξανά στα τελευταία μου χρόνια, έχω επιστρέψει σε ένα κλασικό κείμενο και ανακάλυψα, στο δικό μου αμηχανία, πόσο λίγο εκτίμησα τα πραγματικά βάθη εκείνου του φιλοσόφου.

Είναι λοιπόν οι ιστορικοί, οι μελετητές που όντως αφοσιώνονται σε συγκεκριμένες προσωπικότητες, που μας κρατούν ειλικρινείς και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ίσως να μην είναι τόσο λαμπερός ή συναρπαστικός ένας φιλοσοφικός ρόλος, αλλά είναι πολύ σημαντικός με τον ίδιο τρόπο που στις επιστήμες, το μεγαλύτερο μέρος της πειραματικής επιστήμης δεν είναι κάτι που έχει βραβευτεί με Νόμπελ, καινοτόμο. Είναι να διατηρείτε το πεδίο ειλικρινές, να συμπληρώνετε τα κενά, να διορθώνετε λάθη, να ελέγχετε, να επαναλαμβάνετε πειράματα και αυτή η δουλειά είναι καλή, ειλικρινής δουλειά. Πρέπει να γίνει αφού η δύναμη της πνευματικής προσπάθειας εξαρτάται από εκείνους τους καλούς πολίτες που κάνουν αυτή τη δουλειά, την κάνουν καλά και την κάνουν με ακεραιότητα.

Τους βγάζω το καπέλο και μερικές φορές κοκκινίζω όταν σκέφτομαι ότι είμαι κάπως παρασιτικός στις προσπάθειές τους, επειδή μπαίνω με το δικό μου smörgåsbord πλησιάζω και φτιάξε λίγο από αυτό και λίγο από εκείνο, και να καταλήξω σε κάτι που μου φαίνεται σαν μια νέα ρυτίδα, που είναι αυτό τα καταφέρνω καλύτερα. Αλλά εκτιμώ πλήρως τις προσπάθειες των μελετητών που πραγματικά σκάβουν την εποχή, την εποχή, το πλαίσιο και τις λεπτομέρειες στα έργα άλλων.